پيشگيري از عقرب گزيدگي
عقرب، نوعي حشره از خانواده عنكبوتيان است كه در محيطهاي خارج از خانه در شكاف بين سنگها، زير پوست درختان و ميان هيزمها و در محيط خانه در داخل حمام، دستشويي، آشپزخانه و جاهاي مرطوب يافت مي‌شود.
اين جانور در طول روز در گوشه‌اي بي‌حركت پنهان مي‌شود و شب هنگام فعاليت خود را آغاز مي‌كند و به دنبال شكار مي‌رود.
گژدم، سم خود را از طريق نيشي كه در انتهاي دم خود دارد به شكار تزريق مي‌كند و زماني انسان را مي‌گزد كه آدمي ندانسته پا روي آن گذارد و خطر لگد شدن عقرب را تهديد كند.
وضع كسي كه دچار عقرب گزيدگي شده، نبايد بي‌اهميت تلقي گردد چون ممكن است جان بيمار در خطر باشد و اهمال كاري به مرگ وي منجر گردد.
حدود ۲۰۰گونه عقرب در دنيا وجود دارد كه فقط ۲۰نوع آن سمي است و گونه Mesobuthus Tamulusكه نوعي عقرب قرمز هندي است، كشنده‌ترين آنها به حساب مي‌آيد.
ميزان كشندگي اين عقرب در ايالتهاي هند بين ۳۰الي ۴۰درصد گزارش شده است.
بيشترين موارد عقرب گزيدگي جهان در مكزيك و برزيل مشاهده شده و ايران از اين نظر رتبه سوم يا چهارم جهان را دارد.
عقربها از نظر پزشكي به دو دسته تقسيم مي‌شوند ، عقربهايي كه گزش آنها تهديدكننده جان انسان است و عقربهايي كه گزش آنها، سم خيلي كمي به انسان منتقل مي‌كند كه تهديدكننده نيست.
درجه سمي بودن عقربها به اندازه و رنگ آنها بستگي ندارد چنانچه بعضي از عقربهاي بزرگ بدون خطر هستند در حالي كه گزش انواعي از عقربها كه از جثه كوچكتري برخوردارند به علت وجود سموم و اجزاي بيولوژيك فعال، مي‌تواند مرگ آور باشد. با توجه به اينكه هنوز يك روش درماني مطمئن براي عقرب گزيدگي وجود ندارد، پيشگيري از گزش داراي اهميت فراواني است. نخستين اقدام عملي در پيشگيري از عقرب‌گزيدگي را از بين بردن محيط زيست عقربها دانست.
مهمترين محل زيست اين جانور در ميان خرده‌هاي چوب و يا تنه درختان شكسته است. پس بايد از انباشت هيزم، علوفه، خرده‌هاي چوب و مصالح ساختماني غير قابل استفاده در مناطق گرم پرهيز كرد. مهمترين منابع غذايي عقربها، حشرات هستند كه پاكيزه نگاهداشتن محيط و استفاده از حشره‌كشها به ميزان كم براي نابودي حشرات مي‌تواند مفيد باشد. در يك بررسي در مكزيك معلوم شد كه استفاده از حشره‌كشهاي پيروتروئيدي در منازل مي‌تواند تا ۶۰ درصد به كاهش موارد عقرب گزيدگي كمك كند. ر استفاده از حشره‌كشها بايد به محلهايي توجه شود كه اين جانور تمايل به مخفي شوند در آنجا دارد مانند زير وسايل منزل، زيرزمينها، زيرشيرواني، كنار اتاقها و داخل كمدها. ر فضاي باز خارج از منزل، بايد حشره كش را در قسمتهايي بكار برد كه تماس ساختمان با خاك وجود دارد، از جمله اين مناطق مي‌توان به پي و پايه ساختمان، ستونها، راهروها، ايوانها و رواقها اشاره كرد. بهتر است ارتفاع سمپاشي در اين مناطق تا ۶۰سانتي متر از سطح زمين باشد ضمن آنكه سمپاشي توده‌هاي سنگ، چوب و الوار انباشته شده در اطراف ساختمان نيز ضروري است. براي مبارزه با عقرب روشهاي بيولوژيكي نيز وجود دارد و آن استفاده از دشمنان طبيعي عقرب مانند پرندگان است، نگهداري مرغ و اردك تا حدودي در كاهش جمعيت عقربها موثر است. فعاليت اين جانور در ماههاي گرم سال افزايش مي‌يابد و عقرب براي دوري از خشك شدن بدن به جاهاي نمناك و مرطوب پناه مي‌آورد، از اين خاصيت مي‌توان براي جمع‌آوري عقربها استفاده كرد و با پهن كردن يك گوني خيس در گوشه حياط عقربها را به آن نقطه كشاند و آنها را از بين برد. عقرب از نزديك شدن به تركيبات نفتي به ويژه گازوئيل خودداري مي‌كند كه از اين امر مي‌توان سود جست و محلهايي كه احتمال وجود عقرب در انها بيشتر است را كمي گازوييل ريخت.
فرو نبردن دست در زير سنگها و سوارخ‌هاي فاقد ديد و پرهيز از پابرهنه راه رفتن در محيطهاي باز به خصوص در شب را از ديگر راههاي پيشگيري از عقرب گزيدگي عنوان شده است.
در برخي منابع قديمي نيز اشاره شده كه استفاده از سير مي‌تواند در فراري دادن عقرب موثر باشد
اين جانور در طول روز در گوشه‌اي بي‌حركت پنهان مي‌شود و شب هنگام فعاليت خود را آغاز مي‌كند و به دنبال شكار مي‌رود.
گژدم، سم خود را از طريق نيشي كه در انتهاي دم خود دارد به شكار تزريق مي‌كند و زماني انسان را مي‌گزد كه آدمي ندانسته پا روي آن گذارد و خطر لگد شدن عقرب را تهديد كند.
وضع كسي كه دچار عقرب گزيدگي شده، نبايد بي‌اهميت تلقي گردد چون ممكن است جان بيمار در خطر باشد و اهمال كاري به مرگ وي منجر گردد.
حدود ۲۰۰گونه عقرب در دنيا وجود دارد كه فقط ۲۰نوع آن سمي است و گونه Mesobuthus Tamulusكه نوعي عقرب قرمز هندي است، كشنده‌ترين آنها به حساب مي‌آيد.
ميزان كشندگي اين عقرب در ايالتهاي هند بين ۳۰الي ۴۰درصد گزارش شده است.
بيشترين موارد عقرب گزيدگي جهان در مكزيك و برزيل مشاهده شده و ايران از اين نظر رتبه سوم يا چهارم جهان را دارد.
عقربها از نظر پزشكي به دو دسته تقسيم مي‌شوند ، عقربهايي كه گزش آنها تهديدكننده جان انسان است و عقربهايي كه گزش آنها، سم خيلي كمي به انسان منتقل مي‌كند كه تهديدكننده نيست.
درجه سمي بودن عقربها به اندازه و رنگ آنها بستگي ندارد چنانچه بعضي از عقربهاي بزرگ بدون خطر هستند در حالي كه گزش انواعي از عقربها كه از جثه كوچكتري برخوردارند به علت وجود سموم و اجزاي بيولوژيك فعال، مي‌تواند مرگ آور باشد. با توجه به اينكه هنوز يك روش درماني مطمئن براي عقرب گزيدگي وجود ندارد، پيشگيري از گزش داراي اهميت فراواني است. نخستين اقدام عملي در پيشگيري از عقرب‌گزيدگي را از بين بردن محيط زيست عقربها دانست.
مهمترين محل زيست اين جانور در ميان خرده‌هاي چوب و يا تنه درختان شكسته است. پس بايد از انباشت هيزم، علوفه، خرده‌هاي چوب و مصالح ساختماني غير قابل استفاده در مناطق گرم پرهيز كرد. مهمترين منابع غذايي عقربها، حشرات هستند كه پاكيزه نگاهداشتن محيط و استفاده از حشره‌كشها به ميزان كم براي نابودي حشرات مي‌تواند مفيد باشد. در يك بررسي در مكزيك معلوم شد كه استفاده از حشره‌كشهاي پيروتروئيدي در منازل مي‌تواند تا ۶۰ درصد به كاهش موارد عقرب گزيدگي كمك كند. ر استفاده از حشره‌كشها بايد به محلهايي توجه شود كه اين جانور تمايل به مخفي شوند در آنجا دارد مانند زير وسايل منزل، زيرزمينها، زيرشيرواني، كنار اتاقها و داخل كمدها. ر فضاي باز خارج از منزل، بايد حشره كش را در قسمتهايي بكار برد كه تماس ساختمان با خاك وجود دارد، از جمله اين مناطق مي‌توان به پي و پايه ساختمان، ستونها، راهروها، ايوانها و رواقها اشاره كرد. بهتر است ارتفاع سمپاشي در اين مناطق تا ۶۰سانتي متر از سطح زمين باشد ضمن آنكه سمپاشي توده‌هاي سنگ، چوب و الوار انباشته شده در اطراف ساختمان نيز ضروري است. براي مبارزه با عقرب روشهاي بيولوژيكي نيز وجود دارد و آن استفاده از دشمنان طبيعي عقرب مانند پرندگان است، نگهداري مرغ و اردك تا حدودي در كاهش جمعيت عقربها موثر است. فعاليت اين جانور در ماههاي گرم سال افزايش مي‌يابد و عقرب براي دوري از خشك شدن بدن به جاهاي نمناك و مرطوب پناه مي‌آورد، از اين خاصيت مي‌توان براي جمع‌آوري عقربها استفاده كرد و با پهن كردن يك گوني خيس در گوشه حياط عقربها را به آن نقطه كشاند و آنها را از بين برد. عقرب از نزديك شدن به تركيبات نفتي به ويژه گازوئيل خودداري مي‌كند كه از اين امر مي‌توان سود جست و محلهايي كه احتمال وجود عقرب در انها بيشتر است را كمي گازوييل ريخت.
فرو نبردن دست در زير سنگها و سوارخ‌هاي فاقد ديد و پرهيز از پابرهنه راه رفتن در محيطهاي باز به خصوص در شب را از ديگر راههاي پيشگيري از عقرب گزيدگي عنوان شده است.
در برخي منابع قديمي نيز اشاره شده كه استفاده از سير مي‌تواند در فراري دادن عقرب موثر باشد
+ نوشته شده در ساعت توسط MMD bostani
|
