اصول تربیتی سگ بر اساس توانایی مربی به برداشتن حصار موجود بین خود و سگ از نظر ارتباط ذهنی استوار است؛ مقصود آن است که سگ و مربی بتوانند به خوبی همدیگر را درک کنند. در صورتی که مفهوم فرامین و دستورات مربی به خوبی در حافظه سگ نقش ببندد، این حیوان بیش از آنچه انسان قادر به درک آن است به منظور وی پی خواهد برد.

آگاهی مربی از روانشناسی و رفتار سگ و اطلاع او از روش‌هایی که برای تربیت هر یک از سگ‌ها برای منظور خاص به کار می‌رود اهمیت زیادی دارد و تسهیلاتی را فراهم می‌سازد تا این که صاحبان سگ بتوانند با تغییر لحن صدای خود یا حرکت انگشت، عمل معینی را به سگ دیکته نمایند.

قابلیت یادگیری سگ‌ها تحت شرایط یکسان متفاوت می‌باشد. سگ‌ها از نظر ذهنی، فیزیکی یا ژنیتیکی متفاوت هستند لذا برای هر هدف خاص باید سگ مورد نظر انتخاب شود. سگ‌ها مانند انسان تیزبین نیستند اما قدرت شنوایی و بویایی آنها بسیار پیشرفته‌تر از انسان است؛ پس باید از لحاظ صدا و حرکت، خودتان را با سگ تطبیق بدهید. باید این مطلب را نیز مدنظر قرار دهید که سگ به تغییرات آهنگ صدا بسیار حساس است. بنابراین هر فرمانی که داده می‌شود باید لحن مشخصی داسته باشد که دربرگیرندۀ هدف مورد نظر است. کلمۀ نه که جهت سرزنش به کار می‌رود باید با لحنی قوی و به تندی گفته شود تا بیانگر عدم رضایت شما باشد. در حالی که کلمۀ پسر خوب که جهت تشویق سگ به کار می‌رود باید به آرامی و با لحنی خوشایند گفته شود. سگ معنی این کلمات را نمی‌فهمد ولی لحن و قدرت صدا در ذهن سگ می‌ماند و می‌فهمد که واکنش شما بیانگر رضایت یا ناخشنودی شما از کارش است.

تمام کلماتی که برای فرمان مثبت به کار می‌روند باید با آهنگی سریع و واضح گفته شوند. قبل از هر فرمانی نام سگ را تکرار کنید. اولین کلمه‌ای که یک توله سگ یاد می‌گیرد نامش می‌باشد. بنابراین، وقتی قبل از دستوری اسم سگ را صدا بزنید فوراً باعث جلب توجه سگ شده و حیوان آماده شنیدن و اطاعت کردن از فرمانی است که پس از آن می‌آید. لذا وقتی می‌خواهید به سگ دستور بدهید که به سمت شما بیاید و اسم آن هم جیمی است می‌گویید: جیمی بیا!

باید به این نکته توجه داشت که هوش و ذکاوت در بین سگ‌های مختلف متفاوت است همانطوری که چنین وضعیتی بین انسان‌های مختلف هم وجود دارد. براساس تفاوت‌هایی که در قدرت بدنی و هوش و فهم سگ‌های متفاوت وجود دارد قدرت یادگیری و انجام کارهای مختلف نیز فرق می‌کند. با توجه به عوامل یاد شده توانایی، انرژی، حساسیت و پرخاشگری سگ‌های مختلف متفاوت است. با تمام اینها باید در هنگام تربیت سگی که حساس‌تر است، با دقت بیشتر و با آرامش کامل رفتار کرد. در تربیت سگ مهاجم و پرخاشگر باید ارادۀ راسخی به کار برد. در مورد حیوانی که دچار نقص بدنی است و از این رو انجام بعضی از تمرینات برایش دردناک است نباید انتظار داشت که حیوان با رغبت آن کار را انجام دهد.