1-زخم های ناشی از گاز گرفتی یا جراحات : موش ها ممکن است زمانی که احساس خطر می کنند یا در محدودیتند ، تلاش کنند که گاز بگیرند. زخم های عمیق ناشی از گاز گرفتگی ،دارای احتمال عفونت باکتریال بوده و کاملا بایستی با یک ماده ضد عفونی کننده تمیز گردند. چنین زخم هایی ممکن است در نتیجه ی دست زدن به تجهیزات دارای لبه یا نوک تیز بوجود بیایند. به این دلیل پرسنل بایستی علیه بیماری کزار واکسینه شده باشند.

2-حساسیت : آلرژی شدید به موش ها می تواند منجر به آنافیلاکسی گردد و از اینرو ، خطر حرفه ای جدی برای بعضی از افراد می باشد. پوشیدن ماسک صورت یا ماسک تنفسی مناسب ، دستکش ها ، و یک روپوش آزمایشگاهی تمیز و قابل شستشو و یا لباس کار یکسره توصیه می شود.

3-خطرات زیستی ناشی از آزمایش : بعضی از تحقیقات ممکن است سبب آلودگی هدفدار موش ها با یک پاتوژن شناخته شده انسانی باشد. در این موارد توصیه می شود که روش های کاربردی استاندارد برای کنترل بهداشتی و سالم مواد خطرناک زیستی و حیوانات کامل در جاهای دیگری بیان شود.

4-هانتا ویروس : این ویروس در بزاق ، ادرار و مدفوع موش آلوده وجود دارد. انسا ن های آلوده ممکن است بیماری هایی که بطور معمول دارای خصوصیاتی نظیر تب ، درد عضلانی و ناراحتی در تنفس هستند را تجربه کنند.

5- کوریومنژیت لنفوسیتی : ممکن است از طریق تماس مستقیم ادرار و مدفوع ، استنشاق فضله خشک شده و یا از طریق گاز گرفتگی یک حیوان آلوده به انسان منتقل شود. در انسان ها ، شدت بیماری متغییر است اما معمولا بصورت داشتن علایم خاص یک انفلوانزای خفیف ، بیان می شود. در موارد شدید سیستم عصبی مرکزی تحت تاثیر قرار می گیرد.

6- کرم نواری کوتوله : این انگل مشترک بین انسان و دام بوده و موجب بیماری می شود.