رفتار نوزادي:

رفتار نوزاد بصورت ژنتيكي مي‌باشد هر چند مطيع تأثيرات محيطي مادرانه و قبل و بعد از تولد مي‌باشد. اين بصورت نزديك بستگي به رفتار مراقبتي خرگوش مادر دارد. از نظر ژنتيكي رفتار نوزادي در رفتار نظارتي محدود مي‌باشد. در ارتباط با ميزان رشد تمركز، وزن نوزاد خرگوش طي 6 روز به دو برابر مي‌رسد. در روز دهم نيز او داراي مو، حركت عرضي و چشماني باز مي‌باشد. نوزادهاي خرگوش قادر به واكنش نشان دادن در برابر درجه حرارت محيطي و تغييرات آنها مي‌باشد. در ارتباط با اين امر آنها كنترل گرمايي رفتاري را نيز از خودشان نشان مي‌دهند. بهترين درجه حرارت محيطي بچه‌هاي خرگوش 35 درجه سانتيگراد است. در سلسله مراتب درجه پايين‌تر خرگوش مادر بچه‌ها را با يك لايه مي‌پوشانند تا زماني كه آنها به هم بچسبند، چسبيدن به يكديگر نفوذ گرما را در گروه كند مي‌كند در يك درجه حرارت خيلي خوب خرگوش مادر آن لايه را از روي آنها برمي‌دارد و آنها را متفرق مي‌كندو احتياجات درجه حرارت بچه خرگوشها و خرگوشهاي مادر متفاوت است (15 درجه- 35 درجه).

بنابراين احتياجات آب و هوايي بچه خرگوشها با تيه لانه‌هاي عايق گرما دبرخورد مي‌نمايد. همچنين تلاشهايي براي رساندن درجه حرارت داخل لانه به 15 درجه صورت مي‌گيرد كه به صورت دقيق براي شيردهي خرگوش مادر بررسي شده است. درجه حرارت بالاتر از اين ممكن است همچنين بر ميزان رشد بچه خرگوشها از طريق توليد شير كم مادر تأثير بگذارد. در گرما مصرف غذايي مادر كاهش مي‌يابد، كه توليد شير مادر را كم مي‌كند. آزمايشات نشان داده است كه هر درجه بيش از 15 درجه 8 گرم از شير مادر را كم مي‌كند. اين كاهش در شير مادر قابل توجه مي‌باشد.

كاهش توليد شير ممكن است آشفتگي و ناراحتي خرگوش مادر را نگه دارد و گرسنه ماندن كودكان وي را دچار عصبانين دائما مي كند و باعث التهاب در پستان او مي‌شود. كودكان دچار سوءتغذيه ممكن است داراي انرژي و پروتئين ناقص شوند. خرگوش مادر از كودكانش با دور شدن از بچه‌هايش كه نوك پستانش چسبيده‌اند و آوردن آنها از قفس، مراقبت مي‌نمايد. خرگوشهاي ضعيف و كم وزن توانائيشان در پيدا كردن نوك پستان كم‌تر مي‌شود، بنابراين مصرف شير آنها كمتر مي‌شود و سرانجام از گرسنگي مي‌ميرند. پس از 10 روز تولد خرگوشها سعي در شناخت محيط اطراف خود مي‌كند. خرگوشهايي كه داراي تغذيه مناسب هستند و داراي شرايط بدني خوبي نيز هستند در ابتدا لانه را ترك مي‌كنند. در حدود 14-15 روز عمر آنها اگر درجه حرارت بيشتر از 20-25 درجه سانتيگراد باشد، ممكن است آنها را در قفس ديده باشند، اگرچه درجه حرارت خانه 15 درجه مي‌باشد و توليد شير خرگوش مادر خوب مي‌باشد، خرگوشها تا زمان قبل از 20-22 روزگيشان لانه را ترك نمي‌كنند.

در حدود 14 روز پس از زايمان توليد شير خرگوش مادر روبه كم شده مي‌كند و به تدريج مقدار آن كاهش مي‌يابد و مواد مغذي آن نيز براي احتياجات بچه خرگوشهاي جوان كاهش مي‌يابد. خرگوشهاي جوان در هفته سوم سنشان از غذاهاي جامد مصرف مي‌كنند. هر چند مصرف غذاهاي جامد در اين دوره وابسته به درجه حرارت محيط دارد تا به توليد شير خرگوش مادر.

مشاهدات ما نشان داده است كه خرگوشهاي سن سه هفته بيشتر در دماي 20 درجه سانتيگراد از غذاهاي جامد مصرف مي‌كند. در هر دو درجه حرارت بالاتر و پائين‌تر رژيم غذايي، غذاي جامد به نسبت كاهش مي‌يابند.

در هفته چهارم سن خرگوشها مصرف غذاي جامد بستگي زيادي به نيازهاي مواد مغذي دارد. اگرچه تأثير درجه حرارت هنوز مشاهده مي‌شود، يعني كاهش درجه حرارت مصرف غذاي جامد را افزايش مي‌دهد. رفتار خوردن خرگوش بايد به دقت در توجه بدست آوردن غذاهاي حبه‌اي شكل صورت گرفته باشد. اگر قطر اين حبه‌ها بالاتر از 5 ميليمتر باشد، خرگوشها بايد حبه‌ها را دوباره گاز بزنند كه ممكن است مقدار ضايعات غذايي را افزايش دهد. ضايعات غذايي ممكن است بالا باشد. اگر بافت حبه اسفنجي باشد و خرگوشهاي جوان هم با حبه هاي بزرگ تغذيه كرده باشند. بنابراين از هر دو نقطه فيزيولوژيكي و اقتصادي حداقل 13 درصد محتواي بافتي و 3 ميلي‌متر قطر مطلوب به نظر مي‌رسد. در اين زمان وقتي خرگوشها شروع به خوردن مي‌كنند آنها در پي آب هم مي‌باشند. در مورد استفاده وسايل آب دهنده در يك فضاي باز در اين اتفاق بي‌شمار رخ مي‌دهد كه دستهاي خرگوش خيس شود. براي تميز كردن آنها به دستهايشان ليس مي‌زنند و با استفاده از دستها به دقت براي تميز كردن پوست اطراف دهان، چشمها و گوشها استفاده مي‌كنند. افزايش خردن غذاي جامد، نياز آب را نيز افزايش مي‌دهد. در مزارع خرگوشي جديد از پستونكهاي آب‌دهنده بطور گسترده‌اي استفاده مي‌شود. آب از پستونكهاي آبي پائين مي‌آيد، مخصوصاً در طول آب خوردن، تمامي حواس خرگوش مادر جمع توجه بچه خرگوشهايش مي‌شود و شرايط را براي آب رساندن به آنها تسهيل مي‌نمايد. اگر يك پستونك آب‌‌دهنده در قفس استفاده شود و اگر متناسب با قد باشد(يعني قد آنها به آن برسد) رفتارهاي آب خوردن تغيير خواهد كرد. در اين مثال خرگوشهاي مادر ممكن است آب را از پستونك‌ها نخورند، اگرچه آنها بايد دولا شوند و گردنشان را بچرخانند، در اين فرم بدني طبيعي مصرف آب محدود مي‌باشد كه ممكن است در كاهش توليد شير نقش داشته باشند. از طرفي ديگر بندي وسايل آب‌دهنده براي بچه خرگوشها نامناسب مي‌باشد، زيرا آنها مجبورند روي دو پاي عقبي‌شان بيشتر بايستند و بدن كشيده‌شان را بلند كنند در حالي كه توسط پنجه هاي جلويشان بر خلاف ديوار شبكه‌اي قفس خم مي‌شوند. اگر طرح اين قفس بد شد، آنها هيچ حفاظتي براي خم شدن ندارند و مصرف آب تقريباً غير ممكن مي‌شود. مصرف كاهش يافته آب او را بي‌حوصله مي‌كند و آنها سعي در ايجاد مزاحمت براي يكديگر مي‌كنند، سيمهاي قفس را گاز مي‌گيرند و سعي مجدد براي آب خوردن مي كنند.

رفتار نوشيدن همچنين بصورت قانوني ژنتيكي مي‌باشد (مثال آنها مثل سگها ليس نمي‌زنند)، هر چند مصرف آب از وسايل آب‌دهنده گوناگون آموخته شده است.مصرف غذاي جامد در زندگي برابر با خوردن شير، هر چند رشد كردن خرگوشها بيشتر در لانه انجام مي‌شود. اين، رفتار گروه را تغيير مي‌دهد يعني آنها بيشتر از لانه استفاده مي‌كنند و الگوهاي رفتاري از شير گرفتن آغاز مي‌شود. زماني كه خرگوشها از شير گرفته مي‌شوند خرگوش مادر در رأس اين هرم قرار مي‌گيرد. پس از، از شير گرفتن وقتي كه خرگوشهاي از شير گرفته شده در گروه چاق شده‌اند، اين گروه از قرار گرفتن خرگوشهاي بيگانه و غريبه در كنارشان نگران و مضطرب مي‌شوند. غريبه‌ها- طبق قانون- رفتار فرمانبرداري را نشان مي‌دهند آنها كه ژنتيكي پرخاشگر هستند جان سالم به در نخواهند برد و در بيشتر موارد تجديد سازمان مي‌شوند. پرخاشگري تازه واردها بر سر جايگاه مي‌جنگند، هر چند آنها ممكن است شديداً زخمي شند و زخم عميق آنها نيز مي‌تواند منجر به مرگ شود.

*رفتار دفع كردن:

در زندگي عادي بچه خرگوشها مكان خاصي در مكانشان را براي دفع (دفع ادرار و تخليه شكم) انتخاب نمي‌كنند زيرا در اين زندگي آنها بيشتر در لانه قرار دارند. وقتي كه آنها شروع به خوردن غذاي جامد مي‌كنند، اين بطور زياد مشاهده است كه خرگوشها از ظرف غذايشان بالا مي‌روند و غذاي كمي مي خورند و همانجا مدفوع مي‌كنند. اين، هر چند نمي‌تواند به عنوان يك عمل يك عمل غريزي تلقي شود و هيچ كوششي را نيز براي پيدا كردن يك مكان براي دفع نمي‌كنند. به خاطر اينكه اين خرگوشها ممكن است حتماً در شبكه‌هاي توري كف قفس هم مدفوع كنند.

نظافت قفس نقش مهمي را در دوره پيش از شير گرفتن بازي مي‌كند. اگر اين قفسها شامل زوايايي باشد كه آثار مدفوع و ادرار وجود داشته باشد خرگوشهاي از شير گرفته شده آنجا را پيدا مي‌كنند و همانجا عمل دفع را انجام مي دهند. در يك قفس كاملاً تميز شده، بچه خرگوشها معمولاً قسمت پشتي قفس و يا اطراف زير وسايل آب‌دهنده را براي مدفوع كردن انتخاب مي‌كنند.

خرگوشهايي كه در قفسهاي همجوار نگهداشته شده‌اند ممكن است بر رفتار مدفوع و ادرار كردن تأثير بگذارند و از طريق حس بويايي، اين منطقه ممكن است با خرگوشهايي كه در قفس مدفوع مي‌كنند، تلقي شده باشد.

*مدفوع كردن در ظروف غذا اغلب در عمل خرگوشها مي‌باشد:

تميز كردن و گندزدايي هميشگي ظروف غذا ممكن است از اين رفتار نامطلوب جلوگيري نمايد. پس از اينكه اين رفتار يك بار انجام شد، خلاص شدن از اين مسئله كار سختي است. ظروف غذا را هميشه بالاتر قرار دهيم، هر چند حتي در اين مورد هم اين رفتار به طول نمي انجامد، معني و مقصود حس بويايي در انتخاب جا براي مدفوع ممكن است توسط مشاهدات ما روشن شود. در ابتداي آزمايش با خرگوشهاي از شير گرفته ما نديديم كه آنها در ظرفهاي غذا خوري‌‌‌‌‌شان مدفوع كنند. بعد ما بصورت غير قابل انتظار ديديم كه خگوشهاي در يك گروه سعي دارند در ظرف غذا ادرار و مدفوع بكنند. پس ما مكان ظرف‌ها را تغيير داديم و هيچ نتيجه مفيدي حاصل نشد. ما نتوانستيم كه آن موقعيت را شرح دهيم تا اينكه پي برديم كه ظروف غذا از ورقه‌هاي حلبي ساخته شده است كه به سه قسمت تقسيم شده‌اند. به اين پي‌برديم كه مميزهايي كه براي جوشش اين ورقه‌ها بكار مي‌رود همان بوهاي مدفوع را توليد مي‌كنند و همين امر موجب جذب كردن خرگوشها به آن نقطه براي ادرار و مدفوع كردن در آنجا مي‌شود